5ο Συμπόσιο Αρχαιομετρίας της ΕAE

5ο Συμπόσιο Αρχαιομετρίας της Ελληνικής Αρχαιομετρικής Εταιρείας
8 – 10 Οκτωβρίου 2008, Αθήνα
Αμφιθέατρο Cotsen Hall, American School of Classical Studies at Athens
Δικτυακός τόπος Συμποσίου: www.archaeometry.gr/symposium2008

Η Ελληνική Αρχαιομετρική Εταιρεία (Ε.Α.Ε.) αναγγέλλει τη διοργάνωση του 5ου Συμποσίου Αρχαιομετρίας στην Αθήνα τον Οκτώβριο του 2008. Το Συμπόσιο έχει ως στόχο την παρουσίαση πρόσφατων ερευνητικών αποτελεσμάτων στην περιοχή της εφαρμογής των θετικών επιστημών σε αρχαιολογικά υλικά και σχετικά ζητήματα στην περιοχή του Αιγαιακού χώρου.
Τα κύρια θέματα που θα καλυφθούν στο Συμπόσιο είναι: Απόλυτες Xρονολογήσεις, Αυθεντικότητα, Τεχνολογία και Προέλευση Aρχαιολογικών Yλικών (κεραμικά, μέταλλα, γυαλί, λίθοι, κονιάματα, χρωστικές κλπ), Γεωφυσικές Διασκοπήσεις, Γεωαρχαιολογία, Επεμβάσεις Συντήρησης και Αποκατάστασης, Βιολογικά Υλικά, Οργανικά Κατάλοιπα, Μαθηματικές Μέθοδοι.

Eιδική Θεματική Συνεδρία:
Αρχαιολογία, Παλαιοανθρωπολογία και Παλαιοπεριβάλλον των Ελληνικών Σπηλαίων: Εφαρμογές των Θετικών Επιστημών με Έμφαση σε Μεγάλα Ερευνητικά Προγράμματα.

Υποβολή περιλήψεων:

Όσοι επιθυμούν να παρουσιάσουν εργασία θα πρέπει να στείλουν την ηλεκτρονική περίληψή της στην Ελληνική ή Αγγλική γλώσσα. Για την συγγραφή της περίληψης θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί το υπόδειγμα που δίνεται στο δικτυακό τόπο του Συμποσίου. Οι περιλήψεις θα κριθούν από την επιστημονική επιτροπή, τόσο για την αποδοχή ή απόρριψή τους όσο και για τον τρόπο παρουσίασής τους (προφορικά ή σε μορφή αφίσας).

Επίσημες γλώσσες του Συμποσίου: Ελληνική και Αγγλική Κόστος Εγγραφής: Κανονικό 100 ευρώ – Φοιτητικό 50 ευρώ

Κοινωνικές Εκδηλώσεις: Προγραμματίζονται δεξίωση υποδοχής καθώς και αποχαιρετιστήριο δείπνο, λεπτομέρειες για τα οποία θα ανακοινωθούν στην ιστοσελίδα του Συμποσίου.

Έκδοση Πρακτικών: Τόσο οι εργασίες που θα παρουσιαστούν προφορικά όσο και αυτές σε μορφή αφίσας μπορούν να υποβληθούν για δημοσίευση στα Πρακτικά του Συμποσίου. Η συγγραφή τους θα πρέπει να ακολουθεί το υπόδειγμα του δικτυακού τόπου του Συμποσίου. Η έκδοση των Πρακτικών θα γίνει εντός 4 – 6 μηνών μετά το πέρας του Συμποσίου.

Ημερολόγιο: 20 Ιουνίου 2008: Καταληκτική ημερομηνία υποβολής περιλήψεων εργασιών 8 Οκτωβρίου 2008: Τελευταία προθεσμία υποβολής των εργασιών προς δημοσίευση

Διεθνής Επιστημονική Επιτροπή
Ε. Αλούπη, Δ. Άγγλος, Μ. Αργυροπούλου, J. Buxeda i Garrigos, Γ. Χρυσικός, M. Colombini, E. Δήμου, Γ. Θεοδώρου, S. Fox, Α. Hauptmann, E. Iωακείμογλου, R. Jones, L. Joyner, I. Kακούλλη, Ν. Καλλίθρακας-Κόντος, Λ. Καραλή-Γιαννακοπούλου, Α. Καρύδας, Δ. Κοντοπούλου, E. Κυριατζή, Κ. Κωτσάκης, I. Λυριτζής, Ι. Μανιάτης, Η. Mommsen, Α. Μοροπούλου, Γ. Παπαδημητρίου, Σ. Παπαμαρινόπουλος, Β. Περδικάτσης, Ε. Pernicka, Τ. Rehren, Σ. Σωτηροπούλου, Ι. Τζαχίλη, Γ. Τσόκας, G. Wagner, I. Whitbread.

Η Οργανωτική Επιτροπή – Δ.Σ. της Ε.Α.Ε.
Ν. Ζαχαριάς, Πρόεδρος (Ε.Κ.Ε.Φ.Ε. Δημόκριτος)

Ν. Κυπαρίσση-Αποστολίκα, Αντιπρόεδρος (Υπουργείο Πολιτισμού)
Μ. Γεωργακοπούλου, Γραμματέας (Αγγλική Αρχαιολογική Σχολή)

Θ. Βάκουλης, Ταμίας (Υπουργείο Πολιτισμού)
Ι. Μπασιάκος, Μέλος ( Ε.Κ.Ε.Φ.Ε. Δημόκριτος)

Κ. Πολυκρέτη, Μέλος (Υπουργείο Πολιτισμού)
Γ. Φακορέλλης, Μέλος (Παν/μιο Θεσσαλίας)

Απάνθισμα αρχαιοκαπηλείας

Νέο θρίλερ με ελληνικά αρχαία
Άρθρο του ΝΙΚΟΛΑ ΖΗΡΓΑΝΟΥ (το αντιγράφω αυτούσιο από τη χτεσινή Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, αλλά πηγαίνετε στο διαδικτυακό τόπο να διαβάσετε περισσότερες πληροφορίες)

http://www.enet.gr/online/online_text/c=110,id=45786572,52235084,66425036,74245708

Ενα νέο σκάνδαλο Γκετί φέρνει στο φως η «Κ.Ε.», με πρωταγωνιστές τρεις ελληνικές αρχαιότητες ανυπολόγιστης αξίας που βρίσκονται σήμερα -χωρίς νόμιμη βίζα και διαβατήριο- ξενιτεμένες στην Αμερική στο Μουσείο Carlos της Ατλάντας.

1α. Το άγαλμα της Τερψιχόρης, όπως φωτογραφήθηκε από τους αρχαιοκάπηλους μετά την ανασκαφή στα Γιάννενα. 1β. Το ίδιο άγαλμα, συντηρημένο, όπως εκτίθεται στο μουσείο Carlos της Ατλάντας.

2α, 2β. Οι φωτογραφίες του πίθου που κατασχέθηκαν στα χέρια ιταλού αρχαιοκάπηλου. 2γ. Ο πίθος στο μουσείο Carlos.

3α, 3β Οι αντίστοιχες φωτογραφίες για τη μινωική σαρκοφάγο.

Πρόκειται για ένα μοναδικό μαρμάρινο άγαλμα ελληνιστικής περιόδου, μια σπάνια μινωική πήλινη σαρκοφάγο που σώζεται ακέραιη (!) και έναν εξαιρετικό πίθο του 650-600 π.Χ. που έφτασε από «ελληνικό νησί» (όπως χαρακτηρίζεται η προέλευσή του από το μουσείο). Ολα είναι προϊόντα λαθρανασκαφής από τη χώρα μας και διακινήθηκαν από έλληνες αρχαιοκάπηλους σε συνεργασία με ξένους μεσάζοντες, τα στοιχεία των οποίων βρίσκονται στη διάθεση των αρμόδιων αρχών. Οι παράνομες συναλλαγές πραγματοποιήθηκαν την τελευταία δεκαετία, που σημαίνει ότι τα τυχόν αδικήματα δεν έχουν παραγραφεί και ανοίγει ο δρόμος για μια ακόμη τεκμηριωμένη διεκδίκηση. Με άλλα λόγια, ενός Γκετί μύρια έπονται...

1) Τέλη Γενάρη 2002, ο αστυνόμος Γληγόρης πήρε από πληροφοριοδότη του τρεις πολαρόιντ φωτογραφίες που απεικόνιζαν ένα σχεδόν ακέραιο γυναικείο άγαλμα. Οι αρχαιοκάπηλοι που το διακινούσαν ζητούσαν 300.000.000 δρχ. και ο διοικητής του τμήματος Αρχαιοκαπηλίας εμφανίστηκε ως αγοραστής.
2) Συνεργάτης του Γληγόρη ήρθε σε επαφή με τους τυμβωρύχους και είδε το άγαλμα, που ήταν κρυμμένο σε στάνη κοντά στα Γιάννενα, όπου και βρέθηκε και το διακινούσε δασοπυροσβέστης που είχε επαφές με κυκλώματα αρχαιοκάπηλων στο εξωτερικό.

3) Ομως, η πολύ κακή ποιότητα των πολαρόιντ (μακρινή λήψη και θολή) αλλά και η επιφυλακτικότητα που έδειξαν οι αρχαιοκάπηλοι (μάλλον φοβήθηκαν την παγίδα) χάλασαν τη «δουλειά». Ετσι το πολύτιμο άγαλμα, που είναι σμιλεμένο σε παριανό μάρμαρο άριστης ποιότητας, ξεχάστηκε...
4) Μεσολάβησε η επιχείρηση του υπουργείου Πολιτισμού για τον επαναπατρισμό των αρχαιοτήτων από το Μουσείο Γκετί, ύστερα από τις αποκαλύψεις της «Κ.Ε.». Τα γεγονότα εκείνα αύξησαν τις «πληροφορίες».Μόλις τον περασμένο μήνα, ένα τηλεφώνημα στον αστυνόμο Γληγόρη στην Αθήνα χτύπησε «καμπανάκι»: «Ψάξε στο Carlos Museum, ένα άγαλμα κόρης, είναι κλεμμένο από την Ελλάδα πρόσφατα», του είπε η πηγή του.

5) Μια επίσκεψη στον δικτυακό τόπο του Μουσείου όπου εμφανίζεται το ελληνιστικό άγαλμα (της Τερψιχόρης;) συντηρημένο και η αντιπαραβολή του με τις παλιές πολαρόιντ της «στάνης» δεν άφησαν καμία αμφιβολία για την ταύτιση στον αρχαιολόγο Χρήστο Τσιρογιάννη, που εξέτασε τα ντοκουμέντα.

6) Επιδείξαμε τις πολαρόιντ και την επίσημη φωτογραφία του αμερικανικού μουσείου και σε δύο από τους πλέον επιφανείς έλληνες αρχαιολόγους με ειδίκευση την πλαστική, οι οποίοι επίσης αποφάνθηκαν θετικά για την αυθεντικότητα και την ταύτιση.

7) Ηδη, οι έρευνες έχουν αποκαλύψει όλα τα ονόματα των ελλήνων και των ξένων που το ανέσκαψαν παράνομα, το διακίνησαν και τελικά το πούλησαν το 2002 στο Μουσείο Κάρλος. Οι έλληνες αρχαιοκάπηλοι έχουν αρχίσει να καταθέτουν, ενώ τα στοιχεία είναι συντριπτικά και αναμένεται να εκκινήσει η διαδικασία διεκδίκησης του αγάλματος από την πολιτεία.

8) Σε πλήρη εξέλιξη, όμως, βρίσκεται και η έρευνα για τις άλλες δύο αρχαιότητες, καθώς ο αρχαιολόγος Χρ. Τσιρογιάννης ταύτισε τον πίθο και τη μινωική σαρκοφάγο με τις φωτογραφίες πολαρόιντ αρχαιοκαπήλων. Ο πίθος (560-600 π.Χ.), προϊόν λαθρανασκαφής από τη Ρόδο, αγοράστηκε από το Μουσείο το 2003 μέσω ιταλού αρχαιοκάπηλου που συνεργαζόταν με σπείρα Ελλήνων. Στο κατασχεμένο από τους καραμπινιέρους αρχείο του ιταλού μαφιόζου βρέθηκαν πέντε φωτογραφίες του συγκεκριμένου πίθου, στοιχείο που αποδεικνύει τη λαθραία του προέλευση, καθώς και σημειώσεις για τους έλληνες συνεργάτες του.

9) Ανάλογο αποδεικτικό φωτογραφικό υλικό εντοπίστηκε από τις αρχές και για τη σπάνια, πήλινη και ζωγραφισμένη μινωική σαρκοφάγο (με αρχική χρήση της ως λουτήρα και συνόδευε τον νεκρό στον τάφο του) με στοιχεία αγοράς το έτος 2002.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Στον δικτυακό τόπο του Μουσείου δεν αναφέρεται η προέλευση του αγάλματος, του πίθου και της σαρκοφάγου. Ακόμη μια ένδειξη ύποπτης διακίνησης. Δεν αναφέρεται ούτε ο τόπος ανεύρεσής τους, σαφής ένδειξη λαθρανασκαφής...

Για την Αμαλία

http://fakellaki.blogspot.com/

«Ο ασθενής έχει το δικαίωμα του σεβασμού του προσώπου του και της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς του.»

(σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 47 του Ν. 2071/ 1992)

«Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδιά, όχι ο κανόνας...»

(Αμαλία Καλυβίνου, 1977-2007)

Από την ηλικία των οκτώ ετών, η Αμαλία ξεκίνησε να πονάει. Παρά τις συνεχείς επισκέψεις της σε γιατρούς και νοσοκομεία, κανένας δεν κατάφερε να διαγνώσει εγκαίρως το καλόηθες νευρίνωμα στο πόδι της. Δεκαεπτά χρόνια αργότερα, η Αμαλία έμαθε ότι το νευρίνωμα είχε πια μεταλλαχθεί σε κακόηθες νεόπλασμα.

Για τα επόμενα πέντε χρόνια η Αμαλία είχε να παλέψει όχι μόνο με τον καρκίνο και τον ακρωτηριασμό, αλλά και με την παθογένεια ενός Εθνικού Συστήματος Υγείας που επιλέγει να κλείνει τα μάτια στα φακελάκια κι επιμένει να κωλυσιεργεί με παράλογες γραφειοκρατικές διαδικασίες. Εκτός από τις ακτινοβολίες και τη χημειοθεραπεία, η Αμαλία είχε να αντιμετωπίσει την οικονομική εκμετάλλευση από γιατρούς που στάθηκαν απέναντί της και όχι δίπλα της. Πέρα από τον πόνο, είχε να υπομείνει την απληστία των ιδιωτικών κλινικών και την ταλαιπωρία στις ουρές των ασφαλιστικών ταμείων για μία σφραγίδα.

Η Αμαλία άφησε την τελευταία της πνοή την Παρασκευή 25 Μαϊου 2007. Ήταν μόλις 30 ετών.

Πριν φύγει, πρόλαβε να καταγράψει την εμπειρία της και να τη μοιραστεί μαζί μας μέσα από το διαδικτυακό της ημερολόγιο. Στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://fakellaki.blogspot.com, η νεαρή φιλόλογος κατήγγειλε επώνυμα τους γιατρούς που αναγκάστηκε να δωροδοκήσει, επαινώντας παράλληλα εκείνους που επέλεξαν να τιμήσουν τον Ορκο του Ιπποκράτη. Η μαρτυρία της συγκίνησε χιλιάδες ανθρώπους, που της στάθηκαν συμπαραστάτες στον άνισο αγώνα της μέχρι το τέλος.

«Ο στόχος της Αμαλίας ήταν να πει την ιστορία της, ώστε μέσα απ' αυτήν να αφυπνίσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους και συνειδήσεις. Κυρίως ήθελε να δείξει ότι υπάρχουν τρόποι αντίστασης στην αυθαιρεσία και την εξουσία των ασυνείδητων και ανάλγητων γιατρών, αλλά και των γραφειοκρατών υπαλλήλων του συστήματος υγείας.»

(Δικαία Τσαβαρή και Γεωργία Καλυβίνου - μητέρα και αδελφή της Αμαλίας)

Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 77 του Ν. 2071/1992, θεωρείται πειθαρχικό παράπτωμα για τους γιατρούς του Ε.Σ.Υ:

«Η δωροληψία και ιδίως η λήψη αμοιβής και η αποδοχή οποιασδήποτε άλλης περιουσιακής παροχής, για την προσφορά οποιασδήποτε ιατρικής υπηρεσίας.»

Η Αμαλία Καλυβίνου αγωνίστηκε για πράγματα που θεωρούνται αυτονόητα σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Δυστυχώς δεν είναι και τόσο αυτονόητα στην Ελλάδα. Συνεχίζοντας την προσπάθεια που ξεκίνησε η Αμαλία, διαμαρτυρόμαστε δημόσια και απαιτούμε:

* ΝΑ ΛΗΦΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΠΙΦΕΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ

* ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΙΟ ΕΥΕΛΙΚΤΟΣ Ο ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗ ΘΡΗΝΗΣΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΧΡΟΝΟΒΟΡΩΝ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ

* ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ ΑΥΣΤΗΡΟΤΕΡΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΤΗ ΔΙΑΠΛΟΚΗ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ

* ΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΟΙ ΑΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΣΥΝΕΧΗΣ ΚΑΙ ΑΡΤΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ Ε.Σ.Υ.

* ΝΑ ΚΑΘΙΕΡΩΘΕΙ Η ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΦΑΚΕΛΟΥ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΠΙΣΠΕΥΔΕΤΑΙ Η ΣΩΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ


ΑΣ ΠΑΨΕΙ ΠΛΕΟΝ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΩΝ, ΠΟΥ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΝΑ ΛΑΔΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΑΡΑ ΝΑ ΑΜΕΙΒΟΝΤΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ.

* ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ
* ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ
* ΟΧΙ ΑΛΛΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ

ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ. ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.

Την επόμενη φορά που θα χρειαστεί να δώσετε φακελάκι, μην το κάνετε. Προτιμήστε καλύτερα να κάνετε μια δωρεά. Η τελευταία επιθυμία της Αμαλίας ήταν η ενίσχυση της υπό ανέγερση Ογκολογικής Μονάδας Παίδων

(Σύλλογος Ελπίδα, τηλ: 210-7757153, e-mail: infο@elpida.org, λογαριασμός Εθνικής Τράπεζας: 080/480898-36, λογαριασμός Alphabank: 152-002-002-000-515. Θυμηθείτε να αναφέρετε ότι η δωρεά σας είναι "για την Αμαλία").

ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΦΙΛΩΝ ΤΗΣ ΑΜΑΛΙΑΣ

Κινητό τίποτα

Tης Mαριάννας Tζιαντζή από την Καθημερινή της Κυριακής 20/5/07

Στις μέρες μας το τραγούδι «Τίποτα δεν πάει χαμένο» του Μάνου Λοΐζου αποκτά ένα νέο περιεχόμενο απλώς με τη μετατόπιση των εισαγωγικών μια λέξη πιο αριστερά: «Το τίποτα δεν πάει χαμένο», αφού το τίποτα αυτοαντανακλάται, μεγεθύνεται και αναμεταδίδεται.
Δεν έχω ακούσει πιο θλιβερή φράση από το «Εχω χρόνο και δεν έχω άνθρωπο να μιλήσω», δηλαδή έχω στο κινητό μου δωρεάν χρόνο ομιλίας που πρέπει να τον εξαντλήσω. Στα μαγαζιά και στα λεωφορεία, μες στο ασανσέρ, στις δημόσιες υπηρεσίες, στο πεζοδρόμιο, στο καφενείο, οι άνθρωποι μιλούν ακατάπαυστα... και συνήθως για το τίποτα.
Το πρωί μιλούν κυρίως για τις δουλειές τους. Για πωλήσεις, δικογραφίες, υδραυλικά, φορολογικά. Ολο το βαγόνι ένα κινούμενο γραφείο. Αρκετοί δίνουν οδηγίες στους συνεργάτες τους, διαπραγματεύονται, τσακώνονται, φωνασκούν, αδιαφορώντας για το ακούσιο ακροατήριό τους. Δεν είναι επιβάτες αυτοί, είναι εργαζόμενοι, είτε μισθωτοί είτε αυτοαπασχολούμενοι. Και το δικαίωμα στην εργασία είναι ιερό. Το δικαίωμα στην επικοινωνία είναι επίσης ιερό, όπως τουλάχιστον προσπαθεί να μας πείσει η διαφήμιση.
Καθώς μεσημεριάζει, έρχεται και η ώρα των οικογενειακών και των αισθηματικών. Το περίεργο είναι ότι οι κινητοί τελάληδες δεν εξωραΐζουν τις εμπειρίες τους, αλλά συχνά τις περιγράφουν με μελανά χρώματα, καθώς μιλούν για τον γιο που έμεινε στην ίδια τάξη ή τις αιμορροΐδες τους ή τον ανάξιο εραστή, τον φίλο που τους πούλησε.
Τα ριάλιτι υποχώρησαν από την τηλεόραση και κατέκλυσαν την πραγματική ζωή. Ολοι τα συζητούν όλα, ενώπιον όλων, χωρίς ταμπού και αναστολές. Τα σχολικά, τα μαγειρικά, τα σεξουαλικά. Μόνον που στα τηλεοπτικά ριάλιτι υπάρχει ένα είδος επιβεβλημένης συλλογικότητας. Στην εκτός οθόνης ζωή, ο καθένας είναι παίκτης και σκηνοθέτης του ατομικού του ριάλιτι, στο οποίο δεν προβλέπεται διαδικασία ψηφοφορίας και αποχώρησης.
Σπάνια κάποιος, που δέχεται μια κλήση σε δημόσιο χώρο, χαμηλώνει τη φωνή του, φέρνει την παλάμη μπροστά στα χείλη, δείχνει μια στοιχειώδη συστολή. Οι περισσότεροι τσιρίζουν, ίσως γιατί η τηλεόραση μας διδάσκει «να περνάς καλά» και «να είσαι ο εαυτός σου». Και το «είμαι ο εαυτός μου» σημαίνει ότι είμαι ο άρχοντας του μικρού μου σύμπαντος. Είναι αυτονόητο ότι αυτός ο παροξυσμός της επικοινωνίας είναι ταυτόχρονα και η ακύρωσή της. Το κλασικό αξίωμα «γράφω πολλά γιατί δεν έχω χρόνο να γράψω λίγα» γίνεται «μιλάμε πολύ γιατί δεν έχουμε τίποτα να πούμε». Η δημόσια εξομολόγηση δεν είναι δείγμα άνεσης, αλλά κοινωνικού αυτισμού. Δεν μιλώ «με» τους άλλους, αλλά «μπροστά» στους άλλους – και μιλώ για τον εαυτό μου, για τα ποικίλα τίποτα της καθημερινότητάς «μου». Οι άλλοι απλώς δεν υπάρχουν, είναι απρόσωποι και αόρατοι όπως οι τηλεθεατές.
Η τηλεόραση και η τεχνολογία συμβάλλουν στη διαμόρφωση νέων ηθών, όπως συμβάλλουν και άλλοι –και ίσως πολύ πιο καθοριστικοί– παράγοντες. Ποιος ο λόγος να ενοχληθεί κανείς από τις κάμερες παρακολούθησης στους δημόσιους χώρους, όταν ο καθένας θεωρεί φυσιολογικό να αυτοαποκαλύπτεται και να εκπέμπει την προσωπική του ζωή σε κάθε τυχαίο δέκτη;
Η κόλαση είναι οι άλλοι; Ποιοι άλλοι; Η κόλαση είναι ένα υπερτροφικό, ανασφαλές και αρπαχτικό εγώ.